کوالالامپور
کوالالامپور؛ که برخی آن را به نام مستعارش (KL) می‌خوانند، با مساحتی برابر 243کیلومتر مربع مرکز فرهنگی اقتصادی شبه‌جزیره‌ی مالزی است. برخلاف آسمان‌خراش‌های مدرن شهر که با نمایی از جنس فلز و شیشه در خط افق می‌درخشند، گوهرهای درخشان شهر در محله‌های کهن‌تر پنهان شده‌اند. کوالالامپور با گوناگونی فرهنگی بالایی از تیره‌های مالایی، هندی و چینی سرشته شده است. باوجود درهم‌آمیختگی فرهنگی این اقوام هر کدام نماینده‌ی شخصیت و هویت فرهنگ ویژه‌ی خود هستند که در نمودهایی از سبک معماری و شیوه‌ی زیست‌اش تا جشن‌ها و باورهای دینی‌شان به زیبایی در کنارهم به‌چشم می‌آیند.
برای اینکه برداشت درستی از هنر بومی مالزی و چگونگی عرضه و خرید و فروش صنایع دستی این کشور به دست آورید، خوب است سری به بازار اصلی شهر بزنید؛ جایی که سفال‌گران و منبت‌سازان مشغول کارند. اگر بخت یارتان شد ممکن است از هنر ویژه‌ی شیشه‌گری که با دمیدن در شیشه به آن شکل‌های جالبی می‌دهند و یا از هنر نقاشی روی پارچه نمونه‌های جالبی ببینید. پس ازغروب در بین هیاهوی بازاریان هم ممکن است اجراهایی گوناگون از رقص مالایی و نمایش‌های عروسکی خاص همراه سایه‌بازی چشم‌تان را بگیرد و حسابی سرگرم‌تان کند. و اما محله‌ی چینی‌نشین شهر، آمیزه‌ای از بوهای تند مدهوش‌کننده و سروصداهای مختلف، غرفه‌های رنگارنگ و دوره‌گردانی که رهگذرانی چون شما را با بانگی بلند به سوی بساط خود فرا می‌خوانند. پس ازا ین‌ها باید به محله هندیان یا «هند کوچک» اشاره کنیم که در بخش کهن‌تر شهر قرار دارد؛ هجومی از رنگ‌ها و بوهای خوش؛ و هیاهوی سرزنده‌ی جمعیتی که در کل روز جریان دارد. اینجا شاید کمی دودل بشوید که از کدام بازار و دکان بهتر است خرید کنید، چرا که به زودی می‌فهمید که همه‌ی فروشندگان کالاهای یکسانی برای فروش گذاشته‌اند.
آشناترین نماد کوالالامپور، برج‌های دوقلوی «پتروناس» هستند که با 451 متر بلندا و 88 طبقه، دومین برج بلند جهان به شمار می‌روند. از هر زاویه از کوالالامپور که بنگرید این دو برج به چشم می‌خورند. پیشنهاد می‌کنیم با آسانسور به طبقه‌ی چهل و یکم بروید و از تماشای دورنمای شهر لذت ببرید. کوالالامپور یکی از آن دسته شهرهایی است که سنت و مدرنیته در آن دوش‌به‌دوش هم جلب‌نظر می‌کنند. این برج‌های بلند که نهایت افتخار مهندسی و معماری مدرن هستند در تقابلی آشکار با دکان‌های جمع‌وجور محله‌های پررفت‌وآمد چینیان و هندیان قرار دارند، تا در این شهر شگفت، از هر دری سخنی باشد.
اما در کوالالامپور بسیار بیش از این‌ها برای دیدن و سرگرم شدن هست؛ مثلا برای اینکه تصویری از حیوانات و حیات‌وحش مالزی داشته باشید باید راهی باغ‌وحش ملی شهر شوید. در این باغ‌وحش حدود چهارصد گونه‌ی جانور، پرنده و خزنده به انتظار شما هستند. از سوی دیگر برای اینکه شمه‌ای از سه فرهنگ گوناگون موجود در کوالالامپور به دست بیاورید، بهترین راه، دیدار مکان‌های مقدس آنان است.
ارزشمندترین معبد هندیان این شهر معبد «سری ماهاماریامان» است. تزیینات باطراوت این معبد به سال 1873باز می‌گردد. پرآوازه‌ترین معبد شهر و یکی از گیراترین معابد مالزی «معبد تین‌هو» است. این معبد ترکیبی است از ساخت پرستشگاه‌های دو مذهب «تائو» و «بودایی». «مسجد جامک» یا (مسجد غروب) از مساجد زیبای شهر است، به‌ویژه هنگام غروب آفتاب که رنگ‌های صورتی و کرمی بنایش کنار گرگ‌ومیش آسمان درهنگام پایین رفتن آفتاب، تصویری فوق‌العاده رویایی پیش چشم می‌کشند.
دیدار و گشت‌وگذار در مجموعه‌ی «لِیک گاردنز» (باغ‌های دریاچه) برنامه‌ی شادی است که برای گذراندن یک روز خوش همراه خانواده مناسب است، این مجموعه پارک پروانه‌ها، افلاک‌نما، باغ گل‌های ارکیده، مسیر پیادهروی و تماشای پرندگان آزاد و موزه‌ی حشرات را دربرمی‌گیرد. و سرانجام اینکه؛ از بازدید موزه‌ی هنرهای اسلامی نباید به سادگی گذشت. موزه‌ای از گنجینه‌های مسلمانان، که بیننده را به درک بهتری از زندگی مسلمانان می‌رساند. گذشته از اشیای به نمایش گذاشته در این موزه، خود ساختمان آن هم خیره‌کننده است چرا که در این بنا عناصر بسیاری از معماری سنتی مسلمانان به‌کار رفته.
جمعیت: 1800000 نفر
زمان دیدار: کوالالامپورگرم و مرطوب است. اما فصل‌های پرباران آن یعنی نیمه‌ی اسفند تا نیمه‌ی فروردین و نیمه‌ی شهریور تا نیمه‌های آبان، با وجود اینکه هوا پیش‌بینی‌پذیر نیست، برای گردشگران قابل تحمل‌تر است.
دیدنی‌ها:
صرف یک وعده غذا در رستوران چرخان برفراز برج KL، مناظر زیبای شهر را هم در همان حال به نظاره خواهی نشست.
دانستنی‌ها: به هنگام دیدار از مساجد و معابد باید لباس و پوشش مناسب بر تن داشته باشید.
کوچینگ
این شهر مرکز استان «ساراواک» و چهارمین کلان‌شهر مالزی است. کوچینگ شاید پررمز و رازترین کانون فرهنگی مردم آسیا باشد، شهری غریب و پر از شگفتی که چون ظرفی است که در آن آش‌درهم‌جوشی از فرهنگ مردم گوناگون همچون اقوام دایاک، ایبان‌ها، مسلمانان و چینی‌ها وجود دارد. درباره‌ی ریشه‌ی نام این شهر گمانه‌زنی‌های فراوانی وجود دارد. عده‌ای ریشه‌ی کلمه‌ی کوچینگ را از زبان هندی و به معنای «بندر» و برخی ریشه‌ی آن را مالایی و به مفهوم «گربه» می‌دانند. به همین مناسبت در این شهر سخن از گربه فراوان است، تا آنجایی که موزه‌ی گربه‌ها دایر کرده‌اند. در گوشه کنار شهر مجسمه‌های رنگ و رو رفته‌ای از گربه‌ها به چشم می‌خورد، که هنگام جشن‌های مهم شهر با دقت، لباس‌های محلی رنگارنگی تن‌شان می‌کنند.
از سال1841، هنگامی که مشاور بریتانیایی سلطان ِ«برونئی» (کشوری سلطنتی در شمال مالزی) به‌عنوان «راج» (امیر) منطقه برگزیده شد، این ناحیه رو به گسترش گذاشت. بعد از این تغییرات سیاسی بود که ارتباط کوچینگ با خارج، تنها از طریق «رود ساراواک» ممکن شد. زندگی شهری اکنون پیرامون همین رودخانه تجمع یافته است. سرای «آستانه» که چشم‌‌اندازش از کنار رودخانه قابل دید است، سرای راج‌های سفیدپوست پیشین بوده است که فرماندار کنونی شهر در آن خانه دارد. به تازگی آب‌نمایی آراسته به فضاهای طبیعی در آن نزدیکی فراهم کرده‌اند که برای گشت‌وگذار در ساختمان‌های کهن شهر فوق‌العاده است؛ جایی که نباید دیدارش را از دست داد. در این اسکله ساختمان‌های کهن یادگار از دوره‌ی استعمار، پهلوبه‌پهلوی پیشخوان‌های رنگارنگ دکان‌های مالایایی و چینی دیده می‌شوند. در ساعت‌های آغازین شب، اینجا با حضور مردمی که به قصد پیادهروی سبک، دویدنی آرام یا صرف شام به سوی‌اش راهی شده‌اند، زنده می‌شود. فواره‌ها‌ی موسیقیایی از دیگر کشش‌های این مجموعه است که خانواده‌های بومی و گردشگران را به هنگام غروب آفتاب به سوی خود فرا می‌خواند. برج بلند دیدبانی برای تماشای شهر و چشم‌اندازهای اطراف رودخانه فرصت یگانه‌ای است که به زحمت بالارفتن‌اش می‌ارزد.
کوچینگ شهری است شلوغ، سرزنده و پرتکاپو که با وجود جریان مدرنیسم در سال‌های اخیر، به‌هیچ‌وجه گیرایی‌های کهن خود را از دست نداده. بازار اصلی قدیمی کوچینگ در کهن‌ترین خیابان این شهر بهترین جا برای خرید سوغاتی است، زیباترین منبت‌‌ها و کنده‌کار‌ی‌ها روی چوب و انواع هنرهای دستی دیگر را در اطاقک‌هایی مخصوص خواهید یافت. غرفه‌های گوناگونی که با خوراک‌های رنگارنگ از مشتریان خود پذیرایی می‌کنند و حجره‌های بازارهایی که کالاهای مختلف می‌فروشند، این ناحیه را به بهشت آرمانی اهل گشت‌وگذار و کاوش تبدیل کرده است. همه چیز برای گذراندن یک بعدازظهر فراموش‌نشدنی در کوچینگ فراهم است.
معماری این شهر هم، مانند مردم‌اش متفاوت و رنگارنگ است. دامنه‌ی گسترده‌ی بناها از مدرن‌ترین هتل‌ها تا ساختمان‌های دوران استعمار و تاثیر معماری چینی در حال تغییر است. موزه‌ی چین، برداشت درستی از چگونگی بنیاد و رشد جامعه‌ی چینی‌های ساکن شهر که اکنون یک سوم جمعیت کوچینگ را تشکیل داده‌اند، به دست می‌دهد
جمعیت: 500000 نفر
زمان دیدار: برای فستیوال (دیاک) که در یازدهم خردادماه برگزارمی‌شود، شهر در آن زمان غرق نور و سرور است.
دیدنی‌ها:
«موزه‌ی ساراواک»؛ با معرفی خوبی از فرهنگ مردم حاشیه رودخانه‌ی ساراواک.
«مجموعه‌ی آب‌کنار»؛ که به تازگی به تفرجگاهی با فضای طبیعی تبدیل شده به نام «جای مردم».
«بازار مِین»؛ در قدیمی‌ترین خیابان شهر که برای خرید عتیقه و صنایع دستی محلی مناسب است.
دانستنی‌ها: مردم این شهر نسبت به دیگرمردم شبه‌جزیره‌ی مالزی کمتر به زبان انگلیسی سخن می‌گویند.
جرج تاون
پایتخت ایالت جزیره‌ی پنانگ، از روزگار گذشته و از آن زمان که در سال1786 به استعمار یکی از بازرگانان کمپانی هند شرقی درآمد حال‌وهوای شگفت‌انگیزی با خود به همراه دارد. در حال حاضر این شهر در میان کشورهای آسیایی در جایگاه دهمین شهر مناسب برای زندگی و سکونت قرار دارد. نوع معماری برجای‌مانده از دورهای که این شهر مستعمره بوده، بسیار پربار است. و باید اعتراف کرد که امروز، درحالیکه قوانین نظارت بر حفظ میراث گذشتگان در جورج تاون هنوز جا برای بهبود و پیشرفت دارد، هر روز ساختمان‌های مدرن بیشتری در هر گوشه کنار آن سر برمی‌آورد.
بهترین راه برای دیدن جورج تاون پرسه‌‌زدن در خیابان‌های این شهر است. جلوخوان‌های قدیمی مندرس، دکان‌هایی که از روزگار استعمار به یادگار مانده‌اند، نمک این شهر هستند که گویی ما را در تاریخ تا دورهای پیش از این به عقب می‌رانند. در برخی از بناها تلفیق دو سبک معماری یکی مربوط به دوره‌ی استعمار و دیگری گونه ساخت‌وسازهای چینی، گویای آمیزش دو فرهنگ متفاوت‌اند. جورج تاون بزرگ‌ترین مجموعه ساخت‌وسازهای برجامانده از سده‌ی نوزدهم و اوایل سده‌ی بیستم را در سراسر آسیای جنوب شرقی در خود دارد.
عمارت «چئونگ فَت تسه» که در سال 2000 برنده‌ی جایزه‌ی مربوط به حفظ و مرمت میراث جهانی در میان بناهای آسیایی-اقیانوس آرام شد، نمونه‌ی بی‌همتایی است که درهم‌آمیختگی فرهنگ‌ها را به خوبی بازتاب می‌دهد. برای تماشای بناهایی با معماری بسیار ناب به‌ویژه «دژ کرنوالیس» و برداشت درستی از چگونگی پی‌ریزی و بنیان شهر جورج‌تاون، باید به محله‌ی مستعمراتی کهن سری بزنید. در آن محل، نقطه‌ای از جزیره‌ی پنانگ را خواهید دید که استعمارگران، نخستین بار از دریا پای بر آن گذاشتند.
ساکنان جورج تاون بیشتر مسلمانان و چینیان هستند. این نکته در بناهای مقدس مذهبی سطح شهر به خوبی پیداست. هرچند آنچه اکنون دراین شهر می‌بینیم، به اندک زمانی پیش از این برمی‌گردد، به‌طور مثال مساجد و معابد از سده‌ی نوزدهم به یادگار مانده‌اند.
در جورج‌تاون موضوع خوراک باارزش و جالب است. بیشتر مناسبات اجتماعی پیرامون خوراک و وعده‌های غذایی دور می‌زند. خوراک‌های پنانگ بسیار پرآوازه‌اند؛ به‌ویژه خوراک‌های خیابانی و غذاهای دریایی که از سواحل می‌آورند. پیشنهاد می‌کنیم از میان خوراک‌های چینی، هندی، غذاهای مخصوص گیاه‌خواران، خوراک مالزیایی، هاکا، غذاهای دریایی و از انواع دسرها هرکدام را میتوانید آزمایش کنید.
برای دیدن معبدی متفاوت با آنچه تاحال دیده‌اید، سری به «معبد مار» بزنید؛ این معبد به یاد راهبی شفا‌بخش و بودایی ساخته شده است. در این معبد مارهای سبز درختی و افعی‌های زهردار خانه دارند. بهتر است از مارگیرانی که با پافشاری بسیار قصد دارند ماری به دست‌تان دهند تا از شما عکس بگیرند بپرهیزید.
اگر در اردیبهشت یا خرداد به جورج تاون سفر کنید فرصت شرکت در جشن بین‌المللی اژدها را هم خواهید داشت؛ جشنی سرشار از سرگرمی و رنگ و شادی. طبل‌نوازان برای هماهنگ نگه‌داشتن پاروزن‌ها، بر طبل خود می‌کوبند و غریو شادی تماشاگران و مردمی که از ساحل تیم‌شان را تشویق می‌کنند فضا را پر می‌کند. این فستیوال دو روز ادامه دارد و تیم‌هایی از سراسر دنیا برای شرکت در این جشن در بهترین فصل شهر، روانه‌ی جرج تاون می‌شوند.
جمعیت: 2250000 نفر
زمان دیدار: سعی کنید هنگام برگزاری جشن‌های مختلف در این شهر باشید، جشن‌های فرهنگ‌های گوناگون هندی و مسلمانان و بودایی.
دیدنی‌ها:
تپه‌های پنانگ؛ برای تماشای شهر و دور شدن از رطوبت آزاردهنده‌ی شهر
دانستنی‌ها: جزیره‌ی پنانگ، در کم‌عرض‌ترین نقطه، 13کیلومتر با کشور فاصله دارد. این جزیره توسط پل پنانگ یا قایق‌ها با خاک اصلی ربط پیدا می‌کند.